احمدرضا : (عربي) 1- از نام‌هاي مركب؛ 2- كسي كه به اوصاف خشنودي و ستوده متصف است. + ك احمد و رضا.

احمدعلي : (عربي) نامي مركب، ( احمد و علي.

اِدريس : (عربي) (اَعلام) نام يكي از پيامبران كه در قرآن كريم نيز دو بار ذكرش آمده و او را با خَنوع و هِرمِس یکی می‌دانند،. [از اين جهت او را ادريس مي‌گفتند كه بسيار درس مي‌گفته و بيش از هر چيز به درس دادن اشتغال داشته، در تورات ادريس همان «اخنوخ»و «خنوخ» است].

اَدهم : (عربي) 1- سياه، تيرگون؛ 2- آثار نو؛ 3- بند و قيد؛ 4- (اَعلام) نام پدرِ ابراهيم (ابواسحاق ابراهيم ابن ادهم ابن منصور ابن زيد بلخي) معروف به ابراهيم ادهم از بزرگان صوفيه و عرفان.

اديب : (عربي) 1- زيرك، 2- نگاهدارنده‌ي حد همه چيز؛ 3- بافرهنگ، دانشمند؛ 4- خداوند ادب؛ 5- آن كه در علوم ادبي تخصص دارد، متخصص ادبيات، سخن‌دان، سخن شناس؛ 6- (در قديم) آراسته به ارزش‌هاي اخلاقي، آداب‌دان؛ 7- (اَعلام) اديب پيشاوري: [1222-1309 شمسی]، اديب و شاعر فارسی زبان متولد پیشاور، متخلص به ادیب، که در ایران به تدریس فلسفه و ادبیات پرداخت و جمعی از ادیبان ایران شاگرد او بودند.

اَرجاسب : 1- دارنده‌ي اسب پر بها و با ارزش؛ 2- (اَعلام) (در شاهنامه) پادشاه اساطیری توران از نوادگان افراسياب، قاتل پدر و پسران گشتاسب که به دست اسفندیار کشته شد.

اَرجمند : 1- گرامي و عزيز؛ 2- داراي قدر و منزلت، محترم، بزرگوار، شريف؛ 3- قيمتي، گران‌بها؛ 4- مهم، با‌اهميت، عالي؛ 5- (در قديم) لايق، شايسته، سزاوار، در‌خور، مورد قبول؛ 6- (در قديم) همراه با شكوه و جلال.

اَرحام : (عربي) (جمع رحم)، خويشان، كسان، بستگان، منسوبان به ويژه منسوبان نَسَبي. [اين واژه اگر «ارحام»/erham/ تلفظ شود به معني مهرباني كردن، مهر ورزيدن، بخشايش‌‌آوردن است].

اُرُد : (اَعلام) نام دو تن از شاهان اشكاني 1) اُرُد اول [ 57-36 پیش از میلاد] که در زمان او نخستین جنگ ایران و روم درگرفت. او پدر و برادرش را کشت و خود به دست پسرش کشته شد. 2) اُرُد دوم [ 4-7 میلادی] که در جریان شورش مردم کشته شد.

اَردشير : 1- شهرياري و پادشاهي مقدس، كسي كه داراي چنين شهرياري است؛ 2- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) پسر گشتاسب که در جنگ با ارجاسب تورانی همراه با برادرانش شیدسب و شیرو کشته شد؛ 2) نام سه تن از شاهان ایران از سلسله‌ي هخامنشي. اردشیر اول: ملقب به درازدست [264-424 پیش از میلاد]، پسر و جانشین خشایار شای اول؛ اردشیر دوم: ملقب به باحافظه [404-360 پیش از میلاد] پسر و جانشین داریوش دوم؛ اردشیر سوم: [= اُخُس]، [359-338 پیش از میلاد] پسر و جانشین اردشیر دوم؛ 3) نام سه تن از شاهان ایرانی از سلسله‌ي ساسانی. اردشیر اول: [= اردشیر بابکان]، بنیانگذار و نخستین شاه [226-241 میلادی] سلسله، که در سال 212 در فارس مدعی پادشاهی شد و اصفهان و کرمان را تسخیر کرد و پس از کشتن اردوان پنجم (224) به تأسیس سلسله‌ي پادشاهی تازه‌اي توفیق یافت؛ اردشیر دوم: [379-383 میلادی]، برادر و جانشین شاپور ذوالاکتاف؛ اردشیر سوم: [629-630 میلادی]، پسر و جانشین قباد دوم، که در هفت سالگی به تخت نشست و پس از مدت کوتاهی به دست برادرش کشته شد.